Ήττα από το πουθενά για την ομάδα μας που πάνω που είχε αρχίσει να παίρνει τα πάνω της  κάνει ένα τεράστιο βήμα πίσω και χάνει την ευκαιρία να ξεκολλήσει από τις χαμηλές θέσεις της βαθμολογίας. Το χειρότερο από όλα είναι ότι η ήττα αυτή ήρθε από τον τελευταίο της βαθμολογίας Πλατανιά που παρά την κακή παρουσία του κατάφερε και με το παραπάνω να πετύχει αυτό που ήθελε. 4 φορές πέρασε το κέντρο, 2 γκολ πέτυχε και παραλίγο θα έβαζε και τρίτο. Σίγουρα το τελικό αποτέλεσμα δεν ανταποκρίνεται στη ροή του αγώνα και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει πολύ έντονα τον Μιλίνκοβιτς.

Τελικά ο Μιλίνκοβιτς ελέω Βοσκάκη - απουσιών αποφάσισε να ανακατέψει την τράπουλα και να μετατοπίσει τον Ηρακλή στο κέντρο της άμυνας πάνω που ως αμυντικό χαφ φαινόταν να είχε βρει τη φόρμα του. Την ίδια στιγμή προσπάθησε να γεμίσει το κέντρο με Τριανταφυλλάκο, Νταμαρλή και Παπαδόπουλο. Ένα σχήμα που με τον Τριανταφυλλάκο μέσα όπως αρκετές φορές έχουμε τονίσει από το ξεκίνημα της χρονιάς υστερεί πάρα πολύ σε δύναμη, ταχύτητα και ενέργεια με αποτέλεσμα η πρώτη "αμυντική γραμμή" να μπάζει και οι αντίπαλοι να κινούνται στον άξονα με σχετική ευκολία. Ο Μαργαρίτης αν και πήρε και πάλι φανέλα βασικού με την αντίδραση του στο δεύτερο γκολ του Πλατανιά μας υπενθύμισε γιατί από πέρσι ψάχναμε κάτι καλύτερο για το αριστερό άκρο της άμυνας μας. Επιθετικά τώρα η γνωστή τριπλέτα Τάτου, Ουντότζι, Ιμπε με τον Τάτο να αγωνίζεται στη πτέρυγα όπως και με τη Βέροια έτσι και σήμερα αντιμετώπισε  αρκετά προβλήματα στο να πατήσει στη αντίπαλη περιοχή. Μια επιθετική δυσλειτουργία που πήγαζε από την κακή ανάπτυξη της ομάδος από τα μετόπισθεν αλλά και την έλλειψη κίνησης που έδειχναν οι περισσότεροι παίκτες χωρίς τη μπάλα. Έστω και έτσι ο ΑΡΗΣ μας είχε μια φλύαρη υπεροχή και σου έδινε την εντύπωση ότι αργά ή γρήγορα θα έπαιρνε κεφάλι στο σκορ και θα "τέλειωνε" την υπόθεση νίκη σχετικά εύκολα. Το γκολ στο 43' ήταν καθοριστικό μιας και ήταν ένα ακόμη ανόητο γκολ από το πουθενά όπου τα πάντα και όλοι "συνηγορούν" ώστε να καταλήξει η μπάλα στα δίχτυα της εστίας μας. Μεγάλη ευθύνη φέρει για ακόμη μια φορά ο Σωκράτης Διούδης μιας και το τρώει στην κλειστή γωνία του. Για πρώτη φορά θα πω ότι με απογοήτευσε ο Μιλίνκοβιτς γιατί όσο και αν προσπαθήσουμε να δικαιολογήσουμε τον αρχικό αμυντικογενή σχηματισμό για εντός έδρας παιχνίδι κόντρα στον ουραγό της βαθμολογίας δεν μπορώ να καταλάβω πως κατεβάζει την ομάδα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και στην επανάληψη όπου το σκορ ήταν 0-1. Ενώ και η αλλαγή του Ίμπε τόσο νωρίς ίσως να μην ήταν και η καλύτερη επιλογή μιας και σε μια ομάδα που έχει φανερή έλλειψη δημιουργικότητας επιθετικά βγάζεις έναν από τους ελάχιστους παίκτες που έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν φάσεις. Σίγουρα ο Ίμπε είναι πολύ αργός, παρόλα αυτά δείχνει ότι μπορεί να αντισταθμίσει την έλλειψη ταχύτητας με τη ποδοσφαιρική εφυία και τεχνική που διαθέτει. Ένω και η αντικατάσταση του Παπαδόπουλου και του Νταμαρλή όταν υπάρχει ένας Τριανταφυλλάκος που χάνει τα κοντρόλ μόνος του και προβληματίζεται στο που να δώσει την μπάλα μεταξύ του κέντρου και της μεγάλης περιοχής του Διούδη γεννάει ερωτηματικά. 

Σήμερα το στήσιμο του Μιλίνκοβιτς δεν βγήκε αλλά θέλω να πιστεύω ότι πλέον ο Σέρβος προπονητής έχει καταλάβει ότι πρέπει να αντιμετωπίζει πολύ διαφορετικά τα εντός με τα εκτός έδρας παιχνίδια. Είναι κρίμα όταν σου βγαίνουν κινήσεις όπως αυτή του Έλσνερ στο κέντρο της άμυνας και του Ηρακλή στα αμυντικά χαφ να τις αναιρείς από μόνος σου. Ο Πλατανιάς ήταν μετριότατος, δεν πίεσε καθόλου και όμως κατάφερε να πετύχει 2 γκολ. Κανείς δεν πίστεψε ότι μετά από τις 2 συνεχόμενες νίκες γίναμε υπερομάδα αλλά ούτε και περίμενε να δει ήττα για 2η συνεχόμενη χρονιά από το χωριό της Κρήτης. Κρίμα για τον κόσμο που άφησε εκδρομές, τριήμερα και αργίες και γέμισε το Κλ.Βικελίδης. Κρατάμε το φορμάρισμα του Ουντότζι που έχει ανοιχτή επικοινωνία με την αντίπαλη εστία και ελπίζουμε με την επιστροφή των Αγκάνθο, Πουλίδο και Οικονομόπουλου η ομάδα να επιστρέψει στις νίκες από την επόμενη κιόλας αγωνιστική.

ΥΓ1. Έπιασε τόπο η σφαγή του Βοσκάκη που έκανε ότι μπορούσε για να βοηθήσει τους συμπατριώτες του.

ΥΓ2. Μεγάλη μαγκιά το πέταγμα των κροτίδων στο αντίπαλο τερματοφύλακα. Ιδίως μετά το γκολ της ισοφάρισης όπου συνήθως αυτός που ισοφαρίζει βγάζει πάθος και ο άλλος τα έχει χαμένα αυτό το 5λεπτο διακοπής ήταν ότι χρειαζόταν ο Πλατανιάς. Φυσικά στο 94' αν το σκορ ήταν υπέρ του ΑΡΗ σίγα μην σηκωνόταν ο τερματοφύλακας του Πλατανιά...